Reagentia en instrumenten voor immunologie, celbiologie en moleculaire biologie.

Beta-D-glucopyranoside-reeks

Vaak zijn de eerste keuze en, toevallig, de meest populaire detergenten voor membraneiwitonderzoek niet-ionische, suikergebaseerde detergenten, meestal afgeleid van maltose of glucose. Deze detergenten zijn mild en denatureren niet, omdat ze eiwit-lipide- en lipide-lipide-interacties verstoren in plaats van eiwit-eiwit-interacties. De suiker dient als een polaire kopgroep waaraan een niet-polaire alkylketen is gekoppeld. De hydrofiele kopgroepen bieden voldoende kracht om eiwitten te extraheren, terwijl ze nog steeds in staat zijn om eiwitten in oplossing te stabiliseren en kristalgroei te bevorderen. Deze detergenten zijn ook goed gedocumenteerd voor hun vermogen om andere grote macromoleculen te stabiliseren.

Deze micellenproducerende detergenten zijn perfect voor zowel eiwitextractie als voor het behouden van oplosbaarheid en stabiliteit in aquatische omgevingen. Glucosidedetergenten hebben een lange staat van dienst in het kristalliseren van membraneiwitten voor röntgenkristallografiestudies of het creëren van de nodige stabiele tertiaire structuur voor NMR-werk. Anatrace-detergenten zijn de meest geciteerde detergenten in tijdschriftartikelen met betrekking tot de structuur en functie van membraneiwitten.

Het gebruik van D-glucopyranoside-derivaten als detergenten voor membraneiwitten is een goed gevestigde praktijk in biochemische en biofysische studies. Deze detergenten maken deel uit van de bredere klasse van niet-ionische detergenten en worden geselecteerd vanwege hun vermogen om membraneiwitten op te lossen terwijl ze hun native structuur behouden. Hier zijn enkele opmerkelijke leden van de beta-D-glucopyranoside-serie die vaak worden gebruikt als detergenten voor membraneiwitten.