Metabole ziekten, waaronder type 2 diabetes, obesitas, niet-alcoholische leververvetting (NAFLD), metabool syndroom en hyperlipidemie, behoren tot de meest voorkomende chronische aandoeningen wereldwijd. Het begrijpen van de cellulaire en moleculaire mechanismen achter deze ziekten is essentieel voor het ontwikkelen van innovatieve therapieën en gerichte interventies.

Primaire cellen van metabole ziekten bieden essentiële inzichten in hoe metabole verstoringen belangrijke organen zoals de lever, pancreas, vetweefsel en skeletspieren beïnvloeden. Deze in vitro-modellen helpen onderzoekers de fysiopathologie van metabole disfuncties te bestuderen en potentiële therapeutica te testen in een fysiologisch relevantere context dan onsterfelijke cellijnen.

De rol van primaire cellen in de onderzoek naar metabole ziekten

Primaire cellen van metabole ziekten zijn fysiologisch relevante modellen die inzicht geven in de moleculaire en cellulaire dynamiek van metabole disfunctie. Deze cellen helpen de ingewikkelde paden te ontrafelen die betrokken zijn bij:

• Insulineresistentie en glucosemetabolisme

• Vetzuuroxidatie en lipidenmetabolisme

• Chronische ontsteking en de rol ervan in metabole ziekten

• Fibroseprogressie in weefsels zoals de lever en de nieren

• Endotheliale disfunctie bij vasculaire complicaties die geassocieerd zijn met metabole aandoeningen

Door gebruik te maken van primaire cellen afgeleid van mensen, kunnen onderzoekers deze processen onderzoeken in een systeem dat de menselijke fysiologie nauwkeuriger weerspiegelt, waardoor ze betrouwbaarder zijn voor klinische toepassingen dan onsterfelijke cellijnen.

Belangrijke primaire cellen gebruikt in metabole ziekteonderzoek

Primaire cellen zijn afkomstig van organen die direct worden beïnvloed door metabole ziekten. Elk van de volgende primaire celtypes speelt een sleutelrol bij het onderzoeken van verschillende aspecten van metabole aandoeningen:

• Hepatocyten: Centraal in het levermetabolisme, insulineresistentie en aandoeningen zoals NAFLD en NASH.

• Adipocyten: Betrokken bij energiereserve, lipidenmetabolisme en chronische ontsteking geassocieerd met obesitas en metabool syndroom.

• Pancreatische bèta-cellen: Kritisch voor insuline-afgifte en glucose-regulatie, essentieel voor het begrijpen van type 2 diabetes.

• Skeletspiercellen: Betrokken bij glucose-opname, insulineresistentie in spieren en metabole disfunctie.

• Endotheelcellen: Bestudeerd vanwege hun rol in vasculaire complicaties en vasculaire ontsteking bij metabole ziekten.

• Immuuncellen (macrofagen): Cruciaal in de ontsteking die wordt waargenomen in adiposweefsel en de lever tijdens de progressie van metabole ziekten.

• Renale cellen: Belangrijk voor het bestuderen van nierdisfunctie, vooral bij diabetische nefropathie en andere obesitas-gerelateerde nieraandoeningen.

Waarom primaire cellen gebruiken voor metabole ziekteonderzoek?

Primaire cellen worden geprefereerd boven onsterfelijke cellijnen omdat ze:

• Weefselspecifieke kenmerken behouden, waardoor ze nauwkeurigere resultaten leveren.

• Fysiologisch relevante modellen mogelijk maken voor ziekteonderzoek.

• Een beter platform bieden voor het evalueren van medicijn werkzaamheid en veiligheid voordat klinische tests worden uitgevoerd.