Een amineoxide, ook bekend als amine-N-oxide en N-oxide, is een chemische verbinding die de functionele groep R3N+-O- bevat, een N-O-binding met drie extra waterstof- en/of koolwaterstofzijketens die aan N vastzitten.

Amineoxiden worden gebruikt als beschermende groep voor amines en als chemische tussenproducten. Alkyl amineoxiden met lange ketens worden gebruikt als niet-ionogene oppervlakteactieve stoffen en schuimstabilisatoren.

Amineoxiden zijn zeer polaire moleculen en hebben een polariteit die dicht bij die van quaternaire ammoniumzouten ligt. Kleine amineoxiden zijn zeer hydrofiel en hebben een uitstekende oplosbaarheid in water en een zeer slechte oplosbaarheid in de meeste organische oplosmiddelen.

Amineoxiden zijn zwakke basen met een pKa van ongeveer 4,5 die R3N+-OH, kationische hydroxylaminen, vormen bij protonatie bij een pH onder hun pKa.